Tak powinien się nazywać ten film. Rozumiem, że oczy to odzwierciedlenie duszy i tak dalej, ale bez przesady. Jeszcze gdyby te spojrzenia coś sobą reprezentowały...
Fabuła filmu nie była taka zła. Mamy zaskakujący zwrot akcji na sam koniec, jakiś wątek romantyczny. Podobało mi się oddanie atmosfery domu potomkini Hufflepuff, ogólnie ta scena jest jedną z niewielu, które dobrze wspominam.
Wielki plus dla aktora wcielającego się w postać Toma. Był naprawdę dobry.
Dorosła Grisha natomiast mnie odpychała, no niestety.
Generał był neutralny, ujdzie.
Lazarus nijak się miał do Hufflepuff - prędzej Gryfon z tym swoim zapałem do bójek.
No i o co chodziło z potomkiem Ravenclaw. W Hogwarcie udaje Alice Copper'a a poza nim wikinga. Ravenclaw to dom najinteligentniejszych ale i pełen ekscentryków - przyznaję, jednak nijak się ta kreska pod oczami miała do jego charakteru. Był po prostu sztywniakiem. Wielka porażka w jego osobie, a szkoda bo Ravenclaw jest mi bliski.
Podsumowując - film mógłby być gorszy, ale nie jest. Dobry do obejrzenia jak się ma chwile czasu.